Patty Kruiswijk verzorgde eind maart 2015 met veel bezieling een training in Barcelona met het thema “De resultaatgerichte veranderaar”. Daarbij maakte zij onder andere gebruik van Focussed Inquiry. Hieronder haar enthousiaste verslag.
“Het was weer een feestje. Zo langzamerhand wordt, door het regelmatig weerzien in het hotel in Cervello, de aankomst steeds vriendschappelijker en verwarmender. Heerlijk om er weer te zijn en te kunnen genieten van het fantastische uitzicht en de voortreffelijke keuken. Maar dan… aan het werk.
De dag voor mijn aankomst zijn de cursisten al gearriveerd. Mijn werkdag met hen is de eerste volle dag van de ruim driedaagse cursus. Eén van hen ken ik uit een eerder zakelijk contact. Een sympatico die ik met veel plezier hernieuwd begroet. Na een korte introductie start de formule waarmee ik die dag werk. Het heet de Focussed Inquiry en behelst een geconcentreerd interview per persoon. Voor het overige gelden allerhande spelregels, maar het belangrijkst is dat ik verregaand doorvraag op een kwestie die door de cursist zelf is aangedragen. Dit in de hoop en veronderstelling hem/haar van voortschrijdend inzicht te kunnen voorzien.
Ik houd van die formule. Het is voor mij inhoudelijk altijd een verrassingstournee omdat mij het vertrekpunt van het interview nooit tevoren bekend is. Daarnaast bekoort mij de toename in intimiteit die zich tijdens het gesprek voltrekt. Het is altijd erg persoonlijk en vaak emotioneel. Opvallend toch dat wanneer je iemand ziet in zijn/haar persoonlijk perspectief en met voor-en nadelen van een eigen geschiedenis, elk mens letterlijk beminlijk wordt. Niet alleen vanwege de kwetsbaarheid die ermee gemoeid is, maar de logica van vorming en handelwijze is in alle gevallen onmiskenbaar en innemend.
Groot voordeel is ook dat de cursisten elkaar snel goed leren kennen. Dit ingekaderd in hun individuele geschiedenis. Iets waar geen debat of discussie over gevoerd hoeft te worden. De persoonlijke beleving is in eenvoud de zuivere waarheid. En voor mij … een ongelooflijk voorrecht het vertrouwen te verwerven zodat ik me met hen mag bemoeien. Kennis mag nemen van hun deuken, hun bronnen van trots, hun professionele actieradia en hun verlangens. Dat zijn de momenten waarop ik lyrisch kan worden over mijn vak – wat het me biedt aan mogelijkheden om iets voor een ander te kunnen betekenen.
Na een lange, volle en intensieve werkdag draag ik de cursisten/mijn potentiële vrienden en vriendinnen, over aan degene die de tweede dag van de cursus verzorgt. Dit samen met organisator Jöan, die eveneens leer- en aandachtspunten van de betrokkenen van een adequate transfer voorziet. De overdracht gebeurt respectvol en zorgvuldig. Mijn collega’s beschouw ik als vakinhoudelijke kanjers en het voelt prettig de cursisten zo in “kundige handen” achter te laten.
Een paar dagen later zie ik allen weer op het vliegveld. Het blijft me verbazen welke transformatie één individu in een paar dagen kan doormaken. Zij lijken uitgesprokener, geestiger, vrijer, meer aanwezig… moeilijk te beschrijven hoe de kleurstelling is verschoven. En boven alles is de saamhorigheid verstrekkend. Ik hoor hun enthousiaste verhalen en ben blij. Geniet van de vanzelfsprekendheid waarmee ze goedmoedig de spot met elkaar drijven. En mij aanspreken als een soort moeder die even van huis is geweest en die op de hoogte gebracht moet worden van hetgeen zij gemist heeft. Altijd treft mij dan weer het ontnuchterend besef dat dat groepsgevoel zal verbleken en verdwijnen. Geruststellend daarentegen dat zij blijvend veranderd zijn. Ten positieve. Ten dele door mijn bijdrage. Wat een geweldig vak!!!”
